Aflevering 11: Daydream Designs

Nog maar drie werkdagen (twee op het moment dat jullie dit lezen) en dan zit mijn stage bij Daydream Designs erop. De gedachte dat ik hier straks niet meer elke dag binnenstap en 'Goodmornig!' roep en dan een vrolijke 'Goodmoring!' terugkrijg is erg vreemd als dat vijf maanden lang je vaste routine is.

natasja - dion - sian - ffion - rob - beki - david 

Vijf maanden geleden werd ik in Holywell in Noord Wales verwelkomd in een klein grafisch/web bedrijf genaamd Daydream Designs. Waarna ik gelijk het nieuws kreeg dat ik dezelfde week een emmer ijswater over mijn hoofd zou krijgen. Zo hoorde ik eigenlijk gelijk al bij het team. Een team bestaande uit Sian: mijn baas en stagebegeleider, Rob: mede-eigenaar en mijn lift van werk naar de bushalte, en Beki, Ffion, David en Dion: mijn collega's, een mix van designers en webdevelopers. Een klein maar gezellig team.

Ik voelde al vrij snel op mijn gemak binnen Daydream Designs. Het gebruikelijke vergelijken van cultuurverschillen en het aanleren van diverse Engelse scheldwoorden ontbrak natuurlijk niet. Mijn collega's zijn allemaal iets ouder dan ik maar gelukkig hebben ze goed gevoel voor humor en lachen we veel op kantoor.
Ik kon ook prima mijn draai vinden binnen de werkzaamheden op kantoor. Ik kreeg om te beginnen een opdracht om een huisstijl een beetje aan te passen, iets 'makkelijks' om mee te beginnen. Dit ging me allemaal prima af, dus ik mocht al snel meedenken aan concepten voor nieuwe opdrachten en bij het tweede project waar ik aan meewerkte werd mijn concept gelijk gekozen! Ik kreeg heel veel ruimte om binnen mijn eigen illustratieve stijl te werken. Dat vond ik natuurlijk superleuk en het was heel fijn dat mijn werk binnen het bedrijf ook echt gewaardeerd werd. Ik voelde me soms alsof ik gewoon bij het bedrijf werkte en zo zag het team het ook, dus dat was een heel groot compliment.
Natuurlijk was het niet altijd even leuk, er zijn stressvolle tijden en dan wordt er weleens geklaagd en gezucht. Of werkdagen waarop er niet zo heel veel werk voor me was en dat je dan dingen moet doen die even wat minder leuk zijn. En dagen dat ik echt mijn bed niet uit wil komen en de hele weg van Chester naar Holywell in de bus slaap. Maar over het algemeen was het vaak fijn en gezellig.

Ik kijk altijd uit naar het moment dat ik achter mijn bureau ga zitten na een uur in de bus te hebben gezeten en een grote kop thee voor mijn neus krijg. Met melk uiteraard. Dat heb ik wel geleerd zoals je al eerder hebt kunnen lezen (gelukkig maakt het mijn blogtitel nogsteeds relevant). Soms waren er dagen waarop we eens geen BBC Radio1 op de achtergrond wilden dus dan werd er Friends of Modern Family opgezet als achtergrond geluid (en af en toe even spieken tussen het werken door).
En elke maandag keek ik alweer uit naar vrijdag, ook omdat het dan weekend zou zijn maar vooral omdat het dan tijd was voor Fat Friday! Lekker naar de lokale Fish and Chips shop om frietjes te gaan halen. Ik kreeg al vrij snel ook vis erbij voorgeschoteld aangezien iedereen het erover eens was dat ik dat gehad moest hebben. Nu ik erover schrijf wil ik dat het weer vrijdag is, oohhhhhh.

Eigenlijk wil ik niet dat het al vrijdag is. Dat is dus mijn laatste werkdag en ik vind die gedachte nog steeds best gek. Alhoewel ik wel zin heb om weer naar school te gaan en mijn oude vertrouwde projectgroepje weer te zien (ja ik heb het over jullie, Kepslok). Ik heb hier veel geleerd, niet alleen zijn mijn designskills erop verbeterd, ik kan nu ook veel beter Engels spreken (vloeiend inclusief accent), heb veel geleerd over mezelf als werknemer en designer. Plus ik weet nu ook weer veel beter hoe ik verder wil in dit wereldje (ongeveer, denk ik, weet ik niet, eeeh).
Al met al heb ik een fijne tijd gehad hier in dit gezellige kleine kantoortje waar we met zijn allen ingepropt zitten aan witte bureautjes, omringd door vintage tinnetjes met polkadots en oude camera's, zachte leren stoelen en een warme kachel. Ik zal het sowieso niet snel vergeten!

Bedankt Sian, Rob, Ffion, Beki, David en Dion.

I wrote this post in English as well, just so all of you from Daydream can read it as well!

There's only three workingdays left (two at the time you're reading this) and then my work experience at Daydream Designs will be over. The thought of not stepping in everyday and yelling 'Goodmorning!' and getting a 'Goodmorning!' back is very weird if that has been your everyday routine for five months straight.

About five months ago, I was welcomed in Holywell, North Wales, in a little web/graphic design company: Daydream Designs. After which I was immediatly informed that I was going to get an icebucket dumped over my head. That made me part of the team from the start. A team that contains of Sian: my boss and mentor, Rob: co-owner, mainly does pr work and is my private driver from the busstop to the office, and Beki, Ffion, David and Dion: my colleages, a mix of designers and webdevelopers. 
A small but nice team.
I quickly became comfortable at Daydream Designs. Ofcourse there was no lack of comparing the differences in culture and teaching me some English cursewords. All my colleages are older than I am but luckily they all have a good sense of humor and we laugh a lot in the office.

It wasn't hard to find my place in the company. In the beginning I got a rather 'easy' project, adjusting an excisting brand. Which went really well so I was able to do more stuff on the new projects, thinking about different concepts etc. and at the second project I was working on, my concept got chosen by the client! I got a lot of freedom to work in my own illustrative style. I was really happy with that and it was really cool that my work was being appreciated by the company. Sometimes it would even feel like I was just a regular employee and the team felt that way as well, which is a huge compliment.
Ofcourse it can't always be good, sometimes it's stressful and we'll sigh and complain. Or I wouldn't have that much work to do or it's just little jobs that aren't as much fun. Or days when I just couldn't get out of bed and would sleep in the bus the entire way from Chester to Holywell. But generally, it was really nice and cozy in the office.

I'm always looking forward to the moment to sit at my desk after an home busdrive and getting a nice hot cup of tea. With milk obviously. I learned how to drink that as you could have read in an earlier post (luckily, my blogtitle is still relevant). There were days when we didn't want to listen to BBC Radio1, so we would put Friends or Modern Family on as a background noise (and peek a little bit inbetween work).
And on every monday, I look forward to friday, not only because of the weekend but also because of Fat Friday! Time to go to the Fish and Chips shop to get some chips. Ofcourse I had to try some with fish as well. Now that I'm writing about it makes me wish for friday, ooohhhhhhh.

But actually, I don't want it to be friday yet. That will be my last working day and that thought is still so weird to me. Eventhough I am excited to go back to school and see my sweet projectgroup again (yes, I'm talking about you, Kepslok). I learned a lot here, not only did I develop my designskills, my English is way better now (fluent inclusive of an accent), I learned a lot about myself as an employee and a designer. Plus, now I know much more about what I want to do in this designworld (sort of, I think, I don't know, eeh). 
All together I've had a really great time in this cozy little office where we are all squished in together, sitting behind our white desks, surrounder by vintage tins with polkadots, old cameras and soft leather chairs and a warm heater. I won't forget this, that is for sure!

Special thanks to Sian, Rob, Ffion, Beki, David and Dion.