Ik wilde jullie eigenlijk al eerder voorzien van mijn avonturen hier, maar aangezien ik dat niet kan doen terwijl ik geen avonturen beleefd heb, hebben jullie even moeten wachten.
Maar hier ben ik dan met nieuwe ervaringen! Afgelopen twee weken zijn zo enorm snel gegaan, ik kan bijna niet geloven dat ik al een maand in Engeland woon.
Ik heb mijn dagelijkse routine van wakker worden-bus-stage-bus-boodschappen-koken-eten-slapen een beetje aangepast voor wat evenementjes en een poging tot sociaal zijn.
Allereerst ging ik donderdag 11 september naar Telfords Warehouse, een restaurant/pub om de hoek van mijn kamer. Ik ging erheen om een bandje genaamd Secateurs te checken (iets wat jij nu ook moet doen, nú, zeg ik).
Wat een avond! Niet alleen was de band heel goed, maar de hele sfeer was fijn. Het contact leggen ging verrassend goed, na het aanknopen van een gesprek met een aardige jongen aan de bar schudde ik al snel meerdere handen, en ontmoette ik de band (wat niet zo moeilijk was aangezien bijna iedereen in de zaal ze persoonlijk kende). Engelsen zijn al snel onder de indruk wanneer ik vertel dat ik Nederlands ben en hier ben voor een buitenlandse stage, dus aan gespreksonderwerpen ontbreekte het niet. Vier nieuwe contacten erbij, avond geslaagd!
De zaterdag erop was het mijn verjaardag. Wat doe je als je negentien wordt in een vreemd land waar je nog niet zoveel mensen kent? Ik vind vertellen dat ik jarig ben heel erg ongemakkelijk maar na al mijn moed verzameld te hebben vroeg ik een van mijn nieuwe contacten van de band of hij tijd had om iets leuks te doen. Waarna hij spontaan met het plan kwam om Liverpool een bezoekje te geven. Hell yes! Ik had een erg fijne dag, die regelmatig onderbroken werd door lieve berichtjes uit het thuisfront (waaronder filmpjes waar er ongemakkelijk voor me gezongen werd, mijn hart smolt). We bezochten o.a. Matthew Street (Beatles) en the Cavern (meer Beatles).
Een fijne dag die ik afsloot met bord 'chips' op schoot voor de tv met mijn huisgenootje.
Maar nee, dit is nog niet alles! Zo zag ik niet alleen Liverpool maar heb ik ook Manchester bezocht.
Om niemand anders dan de geliefde Will and the People weer eens te zien spelen. Aangezien de radiozenders hier niet de hele zomer Lion in the Morning Sun draaien kent bijna geen enkele Engelsman ze, iets wat ik wel als een voordeel zie.
Na eerst verdwaald te raken in Manchester (Google Maps, ik haat je voor eeuwig) vond ik uiteindelijk mijn weg naar Antwerp Mansion. De band liep gewoon rond en ik greep mijn kans om ze aan te spreken. Ik kreeg van de toetsenist zijn hoedje als troost voor het feit dat ik de weg kwijt was. Het optreden was geweldig. In een klein, ruig zaaltje, Will and the People paste er perfect bij. Ik had niet verwacht dat het publiek zo energiek zou zijn als het was, ik heb de hele avond gedanst en gesprongen. Een onvergetelijke nacht!
Dat is het wel zo'n beetje deze keer, sorry voor het enorm lange verhaal (ik ben niet zo goed in samenvatten en dit is mijn beste poging). Ik zal proberen wat vaker te updaten.
Cheers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten